Έτσι ανάγκασε όλους τους Επτακωμίτες να εγκαταλείψουν την αγαπημένη τους γενέτειρα και να γίνουν πρόσφυγες, μερικοί στη δική τους πατρίδα και οι υπόλοιποι στην ξενιτιά, Αγγλία, Ελλάδα, Αμερική, Αυστραλία και αλλού.

Οι περισσότεροι που διώχτηκαν άγρια το 1976 εκγκαταστάθηκαν προσωρινά στα μικρά τούρκικα χωριά Άγιος Θωμάς και Πλατανισκια "πρίν από πολλούς αιώνες ελληνικά χωριά - η ιστορία επαναλαμβάνεται, ..." όπου εδώ και 28 χρόνια ζούνε εκεί με τον καημό και τον πόθο της επιστροφής.

Από κάπου 140 - 150 άτομαπου ήταν το 1976 τώρα έχουν απελπιστικά λιγοστεύσει. Στον Άγιο Θωμά που πήγα τελευταία επικρατεί "άκρα σιγή". Είναι ζήτημα αν θα συναντήσεις κανέναν γέροντα ή γριούλα στο δρόμο. Νομίζεις πως βρίσκεσαι σε κανένα μοναστήρι ή μάλλον σε "υπαίθριο γεροκομείο". Δεν έχουν εναπομείνει παρά μόνο καμιά δεκαριά χωριανοί και αυτοί προχωρημένης ηλικίας. Ευτύχημα που αρκετοί χωριανοί των πόλεων, της νεότερης γεννιάς, έχουν εκτιμλησει το ήπιοκαι υγιεινό κλίμα του Άγιου Θωμά, και αρχίσαν, τελευταία να δείχνουν ενδιαφέρον, αποκτώντας, εκεί "θερινές κατοικίες", όπου το καλοκαίρι, τις γιορτές, ακομη και τα σαββατοκύριακα να τα περνούν στον Άη Θωμά, φέρνοντας έτσι τη ζωή εκεί, συνάμα δε και μεγάλη χαρά, κουράγιο και ελπίδα στους εναπομείναντες γέροντες που ένα καημό και μόνο έχουν,
ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ στην αγαπημένη τους ΕΠΤΑΚΩΜΗ έστω και στα λίγα χρόνια που τους έμειναν. Περιμένουν την ώρα της μεγάλης Ανάστασης του τόπου μας, όταν οι καμπάνες της εκκλησίας του Άη Λουκά και του Άη Γιώργη μαζί με όλες του νησιού μας να διπλοκτυπήσουν πέρα ως πέρα και να φωνάξουν η Κύπρος δε λύγισε - η Κύπρος είναι και πάλι ελεύθερη.

Ευχόμαστε και ευελπιστούμε, ο Πανάγαθος Θεός να αποδώσει σύντομα λευτεριά στους σκλαβωμένους τόπους μας και φέτος, την ημέρα του Απ. Λούκα να τη γιορτάσουμε στην ελεύθερη Επτακώμη.

Πιερής Μαρουλλέτης